Τα χρόνια δύσκολα, και οι δυνατότητες επενδύσεων, ανύπαρκτες. Το 1912, με την απελευθέρωση της πόλης Θεσσαλονίκης, ο τούρκικος πληθυσμός έπρεπε να αποχωρήσει. Στην πόλη, εκτυπώνετο τότε μία τούρκικη εφημερίδα και μάλιστα σε νεότατο και σύγχρονο πιεστήριο Frankenthal, γερμανικής κατασκευής του 1911, μεγάλων για την εποχή εκείνη διαστάσεων, 70Χ100. Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας, φίλος του Μιχαήλ Τριανταφύλλου, αδυνατώντας να μεταφέρει το πιεστήριο στην Κωνσταντινούπολη, λόγω του μεγάλου βάρους και όγκου του, του πρότεινε να το αγοράσει. Πράγμα που έγινε. Έτσι οι δυνατότητες παραγωγής αυξήθηκαν, και η δουλειά μεγάλωσε.

Αργότερα, έγινε μετεγκατάσταση της επιχείρησης πιά, στην οδό Βενιζέλου. Με την επωνυμία: Μ. Τριανταφύλλου και Σια, έχοντας ώς, με πολύ μικρό ποσοστό συμμετοχής σε αυτή, συνέταιρους, τους Μιχαήλ, Νικόλαο Κώττα και Χαρίλαο Χάρακα, που επί τουρκοκρατίας διετέλεσε διευθυντής του σχολαρχείου Θεσσαλονίκης, από όπου το 1902 είχε αποφοιτήσει και ο Μιχαήλ Τριανταφύλλου.

Και ενώ η ανάπτυξη της επιχείρησης του τυπογραφείου και χαρτοπωλείου, μετά την απελευθέρωση, ήταν ραγδαία, ήρθε τον Αύγουστο του 1917 η μεγάλη πυρκαγιά της πόλης, να κατακάψει και να καταστρέψει τα πάντα. Απο τα αποκαίδια, το μόνο που κατάφερε να διασωθεί, ήταν το πιεστήριο Frankenthal. Με το μοναδικό του όπλο λοιπόν, μετέφερε εκ νέου το τυπογραφείο σε ξύλινο παράπηγμα επι της οδού Βασιλέως Καρόλου, κοντά στην Καμάρα, και το βιβλιοπωλείο στην οδό Αγγελάκη, στο συντριβάνι, προσπαθώντας ένα νέο ξεκίνημα, όπου και έμεινε μέχρι το 1929. Τότε, εγκαταστάθηκε σε ιδιόκτητο κτίριο στην οδό Ερμού 41. Με την εξέλιξη, ο χώρος και εκεί ήταν πιά μικρός και έτσι αποφασίστηκε το 1934, το βιβλιοπωλείο να μεταφερθεί γειτονικά στη οδό Αριστοτέλους, σε ένα πιό κεντρικό και πιό εμπορικό σημείο της πόλης.